Luźne rozmowy o randkowaniu :)

Plotkara pisze: ↑wt lip 09, 2024 10:51 am Ile ludzi ma rodziny pod 40 i po 40, bo życie roznie się ulozylo i dopiero się udało. To samo dotyczy ludzi, ktorzy przed 30 rozwodzą się i zostają same z dziecmi. Znam takich historii mnostwo. Tez na pewno to nie była ich wymarzona wizja przyszłości. Takie jest to zycie. A ludziom z dziecmi (szczegolnie wiecej, niz jednym) juz w ogole jest trudniej znalezc kolejnego partnera. Myślę, że kobietom jest jeszcze trudniej

opti202 pisze: ↑czw lip 11, 2024 10:55 am Z moich doświadczeń im większy nieogar życiowy tym częściej używał słów „ księżniczki, materialistki, nie będę za was płacił, lecą tylko na auta itp”
Wg mnie taka osoba stosuje technikę wyparcia. Nie chce się przyznać przed samym sobą, że to nie przez brak fajnego auta czy własnego mieszkania, nie ma kobiety, tylko właśnie przez to, że jest chamem, ma postawę roszczeniową, skąpcem, nie ma pasji i ciekawej osobowości. Gdyby tak wszystkie dziewczyny leciały na kasę, to żadna nie związałaby sie z ( tu przykład) panem pracującym w biedronce. A jakoś wszyscy tworzą normalne rodziny Dodam, że mam w swoim otoczeniu różne kobiety. Takie co żyją na średnim poziomie, ale też takie co rewelacyjnie stoją finansowo. I one szukając partnera w ogóle nie kierowały się jego finansami, bo po co skoro mają nadmiar swoich. Szukały innych ważnych dla siebie cech. Mężczyźni natomiast byli tak bezczelni, że potrafili sprawdzać w Google widełki płacowe żeby wiedzieć ile zarabiają i na drugiej randce próbowali już im wbijać na chatę. Oni potrafią być większymi materialistami od kobiet. Druga część Panów jak dowiadywała sie czym się zajmują, zrywała kontakt, bo czuli sie gorsi, że jest między nimi tak duża dysproporcja w zarobkach. Wbrew pozorom ciężko im było znaleźć normalnego faceta.
Jak chodziłam na randki i spotykałam sie z facetami, którzy te pieniądze mieli to oni byli wręcz zszokowani moim podejściem ( Zosi samosi) Sami mówili, że powinnam być w tej kobiecej energii i przyjmować to co chcą mi zaoferować. Dla nich to była obraza jeśli chciałam zapłacić za kolację na którą mnie zabrał. Imponowało im to, że sama zarabiam, że potrafię o siebie zadbać, że mam dużo ciekawych zajęć, ale podkreślali, że skoro mają możliwości to lubią się „opiekować” kobieta. I wiecie to nie była „ opieka” na zasadzie, uzależnię Cię od siebie finansowo żebyś jadła mi z ręki. Nie, zwyczajne gesty. Typu kolacja w fajnym miejscu, teatr, kwiaty, jakieś drobne niespodzianki. A Temat pieniędzy był dla nich tak naturalny, nigdy z ich słów nie usłyszałam tekstów, że któraś partnerka poleciała na kasę ale oni oprócz tej kasy, mieli klasę, jakieś pasje, byli po prostu ciekawymi rozmówcami.
A jak weźmiesz sobie takiego nieudacznika, to nie dosyć, że wprowadzi sie do Ciebie, zaoszczędzi na wynajmie, bo sypnie 400 zł na rachunki i przecież starczy bo równouprawienie, rozwinie się przy Tobie a na końcu uzna, że jest tak boski, że zasługuje na kogoś lepszego.
Ja to w ogóle jeśli zacznę randkować to nie zamierzam się przyznawać, że mieszkanie jest moje, że świetnie gotuje itp. Wolę bardziej się przedstawiać w tzw energii braku Będę mówić, że wiesz praca? No jest okej, ale czuję sie rozdarta, nie wiem czy zmienię, tak sobie płacą. Gotowanie? Coś tam potrafię… jak trzeba ;-) pizzę na kupnym spodzie
Max to będą jakieś przekąski

Filmozerca pisze: ↑czw wrz 19, 2024 12:43 pm Przykro mi ale moze pocieszy Cie to, ze bylam na szesciu randkach z facetem, przyniosl mi kwiaty, pisal codziennie, przytulanie, calowanie i nagle w dzien nastepnej randki 4 godziny przed spotkaniem napisal mi wiadomosc, ze mysli ze na dluzsza mete to nie pyknie mimo ze mnie polubil xD wiec tak chyba obecnie wyglada ten swiat nie wazne grzie mieszkamy. Totalnie sie tego nie spodziewalam bo jeszcze dwa dni wczesniej gadal o przytulaniu wiec to bylo jak plaskacz i pysk. Najbardziej mnie w nich wkurza wlasnie to, ze nie potrafią powiedziec od razu tylko udaja, ze im sie podobalo i wszystko swietnie i nagle jakas dziwna ewakuacja. Tak jakby trzymali kilka furtek i kilka lasek pootwieranych i sobie sprawdzaja a my naiwnie lykamy ich slowa.

LiviaVanesaa pisze: ↑czw sie 14, 2025 3:27 pm Hejka, od jakiegoś czasu przeglądam wasz wątek i naprawdę współczuję tych poszukiwań partnera. Domyślam się, jak może to boleć. Zastanawia mnie jednak jedna rzecz i nie piszę tego w żadnym razie złośliwie, natomiast statystycznie w dużych miastach wojewódzkich jest o 10% więcej kobiet w przedziale wiekowym 20-40, ponieważ to w większości kobiety z mniejszych miast wyjeżdżają do tych dużych na studia, a mężczyźni często zostają w rodzinnych małych miejscowościach (takie badania przeprowadzono ostatnio m. in. na Uniwersytecie Warszawskim). W związku z tym po prostu nie jest to możliwe, by każda samotna kobieta w dużym mieście znalazła partnera (taka matematyka). W związku z tym, czy nie zastanawiałyście się nad tym, by dać szansę mężczyznom z mniejszych miejscowości? Dlaczego ciągnie was wyłącznie w stronę tych z dużych miast? Może odniosłam mylne wrażenie, jeśli tak to wyprowadźcie mnie z błędu. Pozdrawiam was serdecznie .

mambosun pisze: ↑pn sie 18, 2025 2:00 pm Ja dawałam szansę i to nie kończyło się dobrze. Mieszkam w Warszawie od urodzenia. Wykorzystywali mnie żeby sami mogli "urosnąć". To tak w skrócie. Ja ogólnie nie patrzę na to kto jest skąd (choć może to błąd).

Dominikaaaaa pisze: ↑wt mar 25, 2025 5:28 pm Dziewczyny, gdzie próbujecie poznawać nowych ludzi, zwłaszcza mężczyzn poza aplikacjami randkowymi?
Dla mnie, to co obecnie dzieje się na tinderze to jest dramat.
Wiem czego chce, trzyma się mocno swoich standardów, kiedy zrobię już selekcję i pojawiają się kandydaci na spotkanie zaczyna się problem
Niestety z mojego doświadczenia mało który facet chce się poznać w realu. Większość chce po prostu zostać w sferze online, zero zaangażowania.
Potrafią pisać codziennie od rana do nocy, zadawać masę niegłupich pytań, rzucić propozycję spotkania, zaproponować konkretny dzień, miejsce, godzinę i tak w 80% przypadkach w dzień spotkania przepadają Niektórzy następnego dnia potrafią napisać jak gdyby nigdy nic jak tam mój weekend ) Dużo facetów odpada też na etapie organizowania spotkania. Ręce mi opadają jak ktoś mnie zaprasza, po czym pisze: to napisz mi gdzie i o której Albo, że on nie wie co zaproponować bo mnie nie zna i zdaje się na mnie To jest chyba dla mnie najbardziej frustrujące i zniechęcające. Jestem zwolenniczką szybkiego przenoszenia znajomości do życia realnego. Poznawanie się przez pisanie jest dla mnie mocno nienaturalne i nigdy nie zastąpi spotkania na żywo. Zwyczajnie szkoda mi czasu i energii na kogoś kim nawet nie wiem, czy serio jestem zainteresowana i oczywiście w drugą stronę.
Powiedzcie jak to wygląda u Was macie też z tym problem? Czy faceci przejmują inicjatywę, czy jednak Wy ogarniacie i macie z tym luz.
Czy w dzień randki też magicznie znikają?