Jak wygląda psychoterapia?

Hej wszystkim! Od jakiegoś czasu zastanawiam się nad pójściem do psychologa lub na psychoterapię ale nie jestem pewna czy to ma sens. Do tej pory sama sobie radziłam z moimi problemami ale ostatnio spadki nastroju się przedłużają. Co więcej, rodzeństwo namawia mnie na psychoterapię bo oni wszyscy byli i im pomogło. Tylko, że ja nie wiem czy chcę rozdrapywać wszystkie rany z dzieciństwa. Wydaje mi się, że funkcjonuje normalnie. No ale właśnie, może ktoś się podzieli swoimi wnioskami z psychoterapii? Jak to wygląda? Siedzi się na fotelu i mówi o swoim życiu? Czy terapeuta jakoś reaguje na te opowieści? Jakie były wasze cele? Czy wam pomogło? Chętnie wysłucham i pozytywnych i negatywnych opinii.

Dużo zależy od nurtu, ale w większości terapeuta jest jak najbardziej aktywny, zadaje pytania, komentuje, często pojawia się też psychoedukacja. Nie trzeba rozdrapywać ran z dzieciństwa, można się skupić na tu i teraz (do tego polecam Gestalt), ale podejrzewam, że coś tam się zahaczy o przeszłość. W każdym razie nie chodzi o siedzenie i snucie historii o dzieciństwie, za to można się dowiedzieć, jak jakieś rzeczy na nas działają i jak sobie z tym poradzić.

No i pamiętaj, że psycholog to nie psychoterapeuta

Zależy jaki nurt. W poznawczo-behawioralnej jest duzo zadań domowych, raczej nie skupiasz się na przeszłości i rozdrapywaniu ran z dzieciństwa. Terapia skupia się wokół pacjentami. Najlepiej zastanów się, z jakim problemem chcesz iść na terapię, jaki jest cel i wtedy poszukaj terapeuty i nurtu, który najlepiej radzi sobie z danym zagadnieniem. Nie zniechęcaj się, jeśli pierwszy wybrany terapeuta okaże się niewypałem. Czasami trzeba kilku wizyt u różnych osób i sprawdzić, kto nam odpowiada.