Macochą być.. PATCHWORK

nikasara pisze: ↑wt kwie 08, 2025 9:24 am Hej! Jak sobie radzicie w rodzinach patchworkowych?

nikasara pisze: ↑czw kwie 10, 2025 11:33 am Ach, już za późno. Nie mam dzieci, ponieważ szybko się rozwiodłam i związałam ze starszym partnerem z 3 dzieci, ale córki już dorosłe, a młody z nami od 15 roku życia, bo chciał po rozwodzie być z tatą, a nie z mamą. Z jedną córka mam super kontakt, druga mnie nienawidzi. U mldoego wyszły grube problemy psychiczne odziedziczone po mamie i podbite ich rozwodem. Osiągnął pełnoletniość, ale jest tragedia. Dekada mi minęła w tym związku z masa wyrzeczeń związanych z ich rozstaniem, bo dekadę trwało zanim się dogadali co do rozwodu. Choć była żona tez już lata temu weszła w nowy zwiazek. Masakra. A teraz kolejna dekada zapowiada się pod rządami młodego człowieka, który jest totalnie nieporadny, psychicznie niegotowy na dorosłość, z osobowością zaburzoną, z totalnymi wahaniami nastroju. Wiszący na ojcu jak 3-latek. Jestem osoba zdolną do wielu poświęceń, troskliwą, włożyłam ogrom pracy w to, aby zbudować młodemu dobry dom. Ale szczerze mówić wymiękam. Boje się obudzić za 10 lat z ręka w nocniku. Zmęczona, która oddała energie facetowi po przejściach, który tez jest trudny, młodemu człowiekowi, który i tak tego nie uszanuje. Dzięki za odpowiedz. Mogłam pisząc tutaj zobaczyć jak sytuacja wyglada. Choć połowy trudności tu nawet nie poruszyłam: Czy miłość do mężczyzny jest warta zatracenia siebie? Czy jestem egoistka myśląc, że chce żyć dla siebie… A może w życiu chodzi wlasnie o opiekę i wspieranie innych ludzi? I to nadaje życiu wartość? Jestem w kropce. A mam jeszcze swoją rodzine. Za jakiś czas moi rodzice mogą mnie potrzebować. Ach, życie jest wymagające.

bombella pisze: ↑śr kwie 09, 2025 6:04 pm (...) W patchworku kazdy ma swoj interes, czesto sprzeczny z pozostalymi czlownkami tej "rodziny", wiec kazdy ciagnie w swoja strone. Emocjonalnie i materialnie. (...)

Kreonit pisze: ↑wt maja 13, 2025 1:49 pm W każdej rodzinie interesy bywają sprzeczne, a potrzeby bardzo różne. I to w rodzinie uczy się w związku z tym kompromisów. I to jak funkcjonuje rodzina, także patchworkowa, zależy od wszystkich jej członków. To my ją będziemy współtworzyć i to na własną postawę mamy przede wszystkim wpływ.
Oczywiście, w rodzinie patchworkowej jest o tyle trudniej, że z reguły więcej jest sprzecznych dążeń - raz: z powodów czysto organizacyjnych, dwa: na kształtowanie się tych dążeń u dzieci dopóki nie weszliśmy do takiej rodziny nie mieliśmy wpływu.
Trzeba mieć w sobie dużo dojrzałości, żeby umiejętnie stawiać granice, ale też żeby własne granice umieć uelastyczniać. I do tego trzeba obojga dojrzałych partnerów, którzy już na początku określą swoje priorytety i potrafią w komunikację. I znowu - fajnie mieć takie zasoby jak się tworzy każdą, a więc i nie-patchworkową, rodzinę, ale w patchworkowej mamy w dodatku byłych partnerów w tej układance i im pod kątem red flags też się musimy przyjrzeć.
Nie ma co demonizować, ale też nie warto się zdawać na - "jakoś to będzie"

Piszę to jako teoretyk i praktyk;)

bombella pisze: ↑wt maja 13, 2025 3:33 pm Bla bla bla, biologii nie zmienisz. w rodzinie "nuklearnej" wszyscy czyli dorosli i dzieci graja do jednej bramki, bo lacza ich wspolne geny i chca, zeby przetrwaly. A w rodzinie patchorkowej kazda przyleglosc to "konkurencja' dla przetrwania pozostalych. Dzieci maja metlik w glowie. Nie wiesz co tak naprawde czuja i mysla, o tych osobach, z ktorymi nie czuja sie polaczone. Mozna sie meczyc cale zycie, walczyc ze soba, kazdy ma prawo do tego oczywiscie. Ja jednak nie lubie sikac pod wiatr.

bombella pisze: ↑wt maja 13, 2025 3:33 pm Bla bla bla, biologii nie zmienisz. w rodzinie "nuklearnej" wszyscy czyli dorosli i dzieci graja do jednej bramki, bo lacza ich wspolne geny i chca, zeby przetrwaly. A w rodzinie patchorkowej kazda przyleglosc to "konkurencja' dla przetrwania pozostalych. Dzieci maja metlik w glowie. Nie wiesz co tak naprawde czuja i mysla, o tych osobach, z ktorymi nie czuja sie polaczone. Mozna sie meczyc cale zycie, walczyc ze soba, kazdy ma prawo do tego oczywiscie. Ja jednak nie lubie sikac pod wiatr.

Justynaa17 pisze: ↑wt paź 28, 2025 9:47 am To ja mam problem, czuje się osamotniona więc może Wy mi pomożecie.
Mam dziecko z pierwszego małżeństwa. Maz mnie zostawił z malutkim dzieckiem dla kochanki.
Związałam się z facetem który ma również dziecko. Różnica wieku pomiędzy dziećmi jest ok 5 lat.
Problem w tym że na samym początku było wszystko w porządku a od jakiegoś czasu zaczęły się problemy. Jego syn jest złośliwy w stosunku do mnie czy do mojego dziecka. Moje dziecko czasami nie może bawić się żadna jego zabawka bo mu zabiera albo mówi teksty że mamy już tu nie przyjeżdżać. Na wspólnym wyjeździe kiedy dzwoniłam do kuzynostwa mojego dziecka jego syn powiedział że moje dziecko go denerwuje i on nie rozumie czemu oni z tatą nas zawsze zabierają. Oczywiście partner tego nie słyszał. Na wyjazdach to ja mam się dopasowywać bo jego dziecko chce spać na tym łóżku to tak ma być. Jest złośliwy w stosunku do mnie. W grocie solnej rzucił specjalnie we mnie solą kiedy chciałam przez chwilę odpocząć bo stwierdził że to będzie śmieszne, gdy wybuchłam oczywiście partner uspokajał mnie i żebym nic nie mówiła bo jego syn się wystraszył. Tylko ze to nie jest malutkie dziecko ma ponad 7 lat. Siedzę na fotelu nagle wchodzi za mnie bo on chce tutaj siedzieć i zaczyna mnie kopać. Byliśmy na spacerze jechał na hulajnodze najechał na mnie i próbował zrzucić na mnie winę. Gdy partner powiedział że co się mówi to tamten oczywiście głupie żarty że mówi się dowidzenia i jedzie się dalej za którymś razem dopiero powiedział przepraszam. A jak już powiedzial to partner ode mnie wymagał że co się teraz mówi jak tamten mnie przeprosił powiedziałam głupio "dowidzenia i idzie się dalej" to jego dziecko rzuciło tekstem że trzeba mnie nauczyć kultury i obydwoje się zaczęli śmiać. Czuję się zażenowana zachowaniem mojego faceta. A jestem z nim w ciazy.... aktualnie gdy mu napisałam że ja już dłużej tego nie wytrzymam to po prostu zaczął wywlekac stare sytuację i powiedział że nie chce już ze mną być i mam się z nim kontaktować tylko w sprawie dziecka.

Justynaa17 pisze: ↑wt paź 28, 2025 9:47 am To ja mam problem, czuje się osamotniona więc może Wy mi pomożecie.
Mam dziecko z pierwszego małżeństwa. Maz mnie zostawił z malutkim dzieckiem dla kochanki.
Związałam się z facetem który ma również dziecko. Różnica wieku pomiędzy dziećmi jest ok 5 lat.
Problem w tym że na samym początku było wszystko w porządku a od jakiegoś czasu zaczęły się problemy. Jego syn jest złośliwy w stosunku do mnie czy do mojego dziecka. Moje dziecko czasami nie może bawić się żadna jego zabawka bo mu zabiera albo mówi teksty że mamy już tu nie przyjeżdżać. Na wspólnym wyjeździe kiedy dzwoniłam do kuzynostwa mojego dziecka jego syn powiedział że moje dziecko go denerwuje i on nie rozumie czemu oni z tatą nas zawsze zabierają. Oczywiście partner tego nie słyszał. Na wyjazdach to ja mam się dopasowywać bo jego dziecko chce spać na tym łóżku to tak ma być. Jest złośliwy w stosunku do mnie. W grocie solnej rzucił specjalnie we mnie solą kiedy chciałam przez chwilę odpocząć bo stwierdził że to będzie śmieszne, gdy wybuchłam oczywiście partner uspokajał mnie i żebym nic nie mówiła bo jego syn się wystraszył. Tylko ze to nie jest malutkie dziecko ma ponad 7 lat. Siedzę na fotelu nagle wchodzi za mnie bo on chce tutaj siedzieć i zaczyna mnie kopać. Byliśmy na spacerze jechał na hulajnodze najechał na mnie i próbował zrzucić na mnie winę. Gdy partner powiedział że co się mówi to tamten oczywiście głupie żarty że mówi się dowidzenia i jedzie się dalej za którymś razem dopiero powiedział przepraszam. A jak już powiedzial to partner ode mnie wymagał że co się teraz mówi jak tamten mnie przeprosił powiedziałam głupio "dowidzenia i idzie się dalej" to jego dziecko rzuciło tekstem że trzeba mnie nauczyć kultury i obydwoje się zaczęli śmiać. Czuję się zażenowana zachowaniem mojego faceta. A jestem z nim w ciazy.... aktualnie gdy mu napisałam że ja już dłużej tego nie wytrzymam to po prostu zaczął wywlekac stare sytuację i powiedział że nie chce już ze mną być i mam się z nim kontaktować tylko w sprawie dziecka.