Forum Wanda

Magda0198 pisze: ↑pt wrz 20, 2024 11:40 am Dziewczyny, to ja autorka wątku.
Wracam do Was po po rozmowie z nim… mam jeszcze większy mętlik w głowie.
Jego odpowiedź na „moje zbyt wysokie oczekiwania co do zaręczyn” - co do tego jak powinny wyglądać. Po chwili przyznał, że on jest winny, że zwlekał. Ale co mi po tym?

Nie ukrywam - nie raz powiedziałam o tym, że zaręczyny na plaży czy w Paryżu są dla mnie oklepane. No ale bez przesady tyle lat czekania na zaręczyny i facet nie umie wymyślić czegoś innego niż plaża czy Paryż?

Mamy wiele możliwości, dużo podróżujemy i jesteśmy w pięknych miejscach.

Co mam robić? Jestem załamana..

Alice_ pisze: ↑wt wrz 17, 2024 11:51 am Tak bardzo w punkt. Ja z moim po co papierkiem kupiliśmy wspólnie samochód za 50 tysięcy z którego nie zobaczyłam ani złotówki po rozstaniu. Nic nie mogłam udowodnić, bo wszędzie były jego podpisy. To są te związki na gębę. W małżeństwie też rozstania się dzieją, jasne, zawsze można się pomylić co do człowieka, ale wszystko idzie na pół. Jak facet nie chce cię za żonę to w większości przypadków jest tak, że rodzinę stawia wyżej niż ciebie. Może nie na co dzień, ale przyjdzie dzień kiedy mocno tego doświadczysz. Co lepsze zaraz znalazł dziewczynę i po niecałym roku oświadczył się pierścionkiem, który na fejsie wyglądał na takiego za minimum 10k bo szumnych zdjęć ze specjalnej sesji było od groma. Ja to w szoku byłam i szczerze mówiąc z bólem serca na to wszystko zerkałam jak dałam się zrobić w bambuko. Ze mną zdjęć nie lubił, jak prosiłam o wspólne to zgadzał się ale na zdjęciu wyglądał jakby był za karę. A tu sesja którą sam wykombinował na zaręczyny... Tam pierścionek za 10k a ja na urodziny dostawałam zawsze jedną różę i jakiś drobny kosmetyk, najczęściej krem do twarzy z Rossmana za 20 dyszki bo wierzyłam, że to tylko facet i się nie zna. Super, że w ogóle coś kupił. Drogie prezenty to dla księżniczek, trzeba się cieszyć tym co jest i być skromna. Niektórzy nigdy nic nie dają więc ja to mam dobrze. Mentalność mojej babki jak patrzę po latach. Nie bił, nie pił, to był dobry chłop. Zaręczyny to nie nie. To cyrk dla ludzi. Źle nam razem? Po co coś zmieniać i psuć. Po ślubach to się ludzie tylko rozwodzą! Głupota moja, że w to wszystko wierzyłam. I nigdy więcej wywalania pieniędzy na coś wspólnego nie będąc czyjąś żoną. Ale to mogę sobie samej pluć w brodę. Nie dajcie sobie wmawiać laski że wasze pragnienia są niepotrzebne i są cyrkiem. Bo przysięgam że jak pojawi się taka co im się we łbie zakręci bo będzie ładniejsza od was lub w innej kwestii w ich głowie od was lepsza to pobiegną do jubilera raz dwa. Nieraz się zastanawiałam czy byłam złą partnerką? Z pełną świadomością mówię, że byłam dobrą. Tylko nie wymagałam nic od niego. I to był błąd. I to nie było tak że on mi mówił wprost że nie chce ślubu. Mówił że na razie nie, ale kiedyś tak. To trwało 6 lat aż nie poznał miłej blondi na urodzinach brata.

kiki_kiki pisze: ↑wt wrz 17, 2024 11:10 am Myślałam kiedyś dokładnie tak jak ty, ale w tej chwili mam 33 lata i już życie zweryfikowało. Nie chodzi tylko o mój przypadek, ale o dosłownie wszystkie przypadki w moim otoczeniu i o jakich słyszałam. Każdy facet, który nie chce się angażować i tak mu wygodnie, wali tekstami "ważniejsze jest życie codzienne niż biała głupia sukienka, papierek, po co to, szopka". Każdy. Ten sam facet jak spotka odpowiednią kobietę, to będzie biegł z wywalonymi językiem po pierścionek. Life is brutal. Mój kolega z pracy w tym roku się oświadczył dziewczynie, a wcześniej też przez wiele lat był z inną i mydlił jej oczy, że po co i na co. Obecna dziewczyna dużo atrakcyjniejsza od poprzedniej, do tego zaradna, to i szybciutko popędził po pierścionek i ślub w przyszłe lato.

Jeśli facet od początku związku jasno deklaruje, że ślub go nie interesuje, kobieta może po prostu się nie angażować w relację z nim. To jest uczciwe. Natomiast większość facetów na początku ci nic takiego nie powie. Tylko albo będzie takie "może kiedyś" i nie wprost albo będzie deklaracja, że on tego chce. Dla mnie robienie w konia kogokolwiek jest brakiem szacunku. Marnowanie kobiecie młodości, żeby sobie wygodnie siedzieć, mieć w domu dwie pensje, wyprane, wyprasowane i ugotowane, to jest dopiero brak szacunku. Taka kobieta może się obudzić w wieku +35 lat z ręką w nocniku, bo całe dotychczasowe życie zamiast sobie wszystko uporządkować tak jak ona chciała, to nie ma ani swojego mieszkania, ani stałego partnera, ani dziecka. Jeszcze są takie, które tak ufały facetowi, że np. zrezygnowały ze studiów, żeby się przeprowadzić do jego miasta. Bo facet zamiast powiedzieć wprost, to rzucał półsłówkami, dawał nadzieję. Nie mówił "nie chce mi się brać takiego zobowiązania z tobą", ale przebąkiwał przez lata "wkład własny do kredytu? ee, wiesz co, ja sprzedam działkę i kupimy, spokojnie". Nie mówił "wygodnie mi żyć bez ślubu i w każdej chwili móc cię zostawić, a dzieci to nawet nie chce", ale zbywał czasem coś obiecując, czasem mówiąc, że ślub to tylko papierek i dla niego już są małżeństwem. Nasza kultura nie ułatwia sytuacji, bo się utarło, że kobieta powinna spokojnie czekać i to się po prostu stanie. Jak się nie dzieje, to kobieta powinna dalej czekać, siedzieć cicho, nie pytać. Tak się przyjęło, że pytająca to desperatka. To sprawia, że facetom jest bardzo łatwo robić w konia kobiety latami. Póki ma się 20 lat to się tak o tym nie myśli, ale jak już kobieta zbliża się do 30, to sytuacja się zmienia.

Czy są związki bez ślubu, w których wszystko jest ok? Tak, są, ale są to głównie związki rozwodników. Jak myślisz, że twój facet "po co papierek" traktuje cię jak żonę, to dwa tematy, gdzie życie to szybko weryfikuje. Pierwszy ta rodzina, drugi to pieniądze. Wszystkie tematy rodzinne zawsze będą oznaczać, że jest jego rodzina i twoja rodzina. W jego rodzinie zawsze będziesz obca, nawet jeslii będziesz słodka i pocieszna dla nich, to będziesz miała zupełnie inny status niż żona jego brata. Co do pieniędzy, w małżeństwie i rodzinie to normalne, że jeśli jeden z małżonków coś odziedziczy albo np. babcia mu przekazała działkę, to należy do małżeństwa i żona będzie partycypować w rozmowach, decyzjach. Daje ci 99% szans, że jeśli twój "po co papierek", z którym jesteś 5 lat, będzie w takiej sytuacji, to tobie wara od jego pieniędzy, jego działki i on ci tu postawi jasne granice. Nie chodzi absolutnie o to, żeby się rozporządzać czyjąś kasą, ale chodzi o samo podejście, że nie jesteś żoną i nawet zainteresowanie tematem będzie postrzegane źle. Niektóre kobiety lądują w relacjach, gdzie mieszkają w domu, który nie należy do nich, remontują ten dom, inwestują mnóstwo swoich pieniędzy, a potem po rozstaniu facet daje kopa w dupę i do widzenia.

No i potem taka kobieta lat 36, po wyjściu z nierokującego związku po 10 latach, zanim kogoś nowego pozna (a jest jej trudniej niż 20-latce), zanim ślub, zanim dzieci... Teraz bardzo dużo kobiet ma problemy z zajściem w ciążę, czyli często jeszcze trzeba doliczyć czas na leczenie i in vitro. No i mamy zaraz czterdziestkę. I jeszcze pół biedy jak się uda, bo wielu kobietom już się po prostu nie uda zajść w ciążę. Były facet po prostu odebrał marzenia, pozbawił możliwości zostania mamą i posiadania rodziny, co dla wielu kobiet jest po prostu ważne. Nie mowie, że to jest jedyna wartość w życiu i bez tego nie można być szczęśliwą, mówię o tym, że są kobiety dla których to jest priorytet i jeśli tak faktycznie jest, to nie powinny marnować czasu na kogoś, kto nie chce się nawet oświadczyć. Ja dlatego się rozstałam i teraz jestem w związku z facetem, który ma priorytet na rodzinę. Dawałam się robić 5 lat i otrzeźwiła mnie sytuacja, gdy on po latach zapewniania, że już żyjemy jak małżeństwo i po co papierek (wcześniej mamił, że chce się oświadczyć), usłyszał, jak jego babcia mówi o tym, że chciałaby, żebym się zajmowała po jej śmierci jej ogrodem i żeby to było "nasze" (moje i jego). To była zupełnie luźna rozmowa, ja o niczym nie myślałam, nawet mówiłam, że ja raczej miastowa jestem i nie nadaję się do życia na wsi, babcia się śmiała. Ale potem porozmawiał ze mną o tym i jasno dał mi do zrozumienia, żebym się tam nie rozporządzała, bo to będzie jego jeśli już. Do tego dał mi do zrozumienia, że ta rozmowa nie podobała się jego mamie. Nie był niemiły, ale jasno zrozumiałam, że wara mi, bo jestem obca. Ja przez ten cały czas wszystko traktowałam jako wspólne. Zanim pojawia się podejrzenia, ja z domu biedna nie jestem i nie chodziło mi o żaden ogród i kasę. Tylko o podejście. Tak sobie pomyślałam, że jeśli miałabym urodzić dziecko człowiekowi, który zawsze postrzegał by mnie jak obcą, to mi się płakać chciało. Tak się rozstaliśmy

Kinder567 pisze: ↑pn wrz 16, 2024 10:14 pm Ciekawe jest to, że w internecie na forach czy w różnego rodzaju komentarzach wszystkie kobiety są takie niezależne i „szanują się” wszystkie też natrafiły na idealnych mężów, którzy je wspierają i jest codzienna sielanka. Ciekawe, bo jakoś nie widzę tego na codzień wśród dalszych lub bliższych znajomych, szczególnie po liczbie rozwodów.
Nie wierzę w takie internetowe wywody, dlatego warto słuchać swojego serca i rozumu. Mieć też empatię w stosunku do mężczyzn, bo większość z nich nie potrafi wyrażać emocji albo boi się robić plany.
Może faktycznie, drogie komentujące, trafiłyście na mężczyzn którzy was nie szanowali, o ile zaręczyny oznaczają szacunek.
Dla mnie szacunek to też empatia do drugiej osoby i próba zrozumienia jej zachowań. Jeżeli dwie osoby się kochają, ale jedna z jakiegoś powodu nie chce przechodzić przez szopkę związaną ze ślubem czy zaręczynami, to nie znaczy że to ma być koniec związku. Chyba że ważniejsza jest biała sukienka i pierścionek niż zwykłe codzienne zycie z tą osobą. Bo tak naprawdę tyle to zmienia - że dostaniesz pierścionek i ubierzesz sukienkę. A do koleżanki, która już po roku była po ślubie z nowym mężczyzną - chyba bardzo Ci się spieszyło, nieważne z kim, ważne by byl ślub!

Kinder567 pisze: ↑pn wrz 16, 2024 10:14 pm Ciekawe jest to, że w internecie na forach czy w różnego rodzaju komentarzach wszystkie kobiety są takie niezależne i „szanują się” wszystkie też natrafiły na idealnych mężów, którzy je wspierają i jest codzienna sielanka. Ciekawe, bo jakoś nie widzę tego na codzień wśród dalszych lub bliższych znajomych, szczególnie po liczbie rozwodów.
Nie wierzę w takie internetowe wywody, dlatego warto słuchać swojego serca i rozumu. Mieć też empatię w stosunku do mężczyzn, bo większość z nich nie potrafi wyrażać emocji albo boi się robić plany.
Może faktycznie, drogie komentujące, trafiłyście na mężczyzn którzy was nie szanowali, o ile zaręczyny oznaczają szacunek.
Dla mnie szacunek to też empatia do drugiej osoby i próba zrozumienia jej zachowań. Jeżeli dwie osoby się kochają, ale jedna z jakiegoś powodu nie chce przechodzić przez szopkę związaną ze ślubem czy zaręczynami, to nie znaczy że to ma być koniec związku. Chyba że ważniejsza jest biała sukienka i pierścionek niż zwykłe codzienne zycie z tą osobą. Bo tak naprawdę tyle to zmienia - że dostaniesz pierścionek i ubierzesz sukienkę. A do koleżanki, która już po roku była po ślubie z nowym mężczyzną - chyba bardzo Ci się spieszyło, nieważne z kim, ważne by byl ślub!

Martiiiina pisze: ↑wt wrz 17, 2024 10:12 am Jak się trafia na miłość życia, z którą wszystko jest jak być powinno, to się nie przeciąga, bo po co? Co, miałam powiedzieć, że nie przyjmuję zaręczyn, jeśli kochałam i byłam kochana? Ale co ja tam będę tłumaczyć, jeśli wiesz lepiej. Ślub był po dwóch latach, to zaręczyny odbyły się po roku, Kindero. I nie był to ślub z białą suknią, a cywilny w 20 osób, bo za kasę którą byśmy wyładowali na wesele, polecieliśmy na 3 tygodniowe wakacje. Dalej podtrzymuje swoje zdanie - zaręczyny i ślub to deklaracja ważna dla dużej części kobiet. Jeśli mężczyzna to olewa, nie jest jej wart. Nikt nie każe brać ślubu na setkę osób. Można wziąć cywilny za 80 parę złotych w urzędzie i wziąć tylko dwóch świadków. Tyle zachodu i męk chyba pan partner jest w stanie poświęcić jeśli sprawi to, że jego kobieta będzie szczęśliwa? Więcej czasu i ceregieli schodzi przy zakupach w Lidlu i zrobieniu porządnego obiadu, który to już pewnie panu partnerowi bardzo smakuje i tu już zapewne nie lecą teksty, kochanie nie zawracaj sobie głowy, to tyle czasu i pieniędzy. A z nieszczęśliwymi małżeństwami i związkami masz rację, jest ich mnóstwo, i to zazwyczaj kobiety skaczą wokół mężczyzn i są urobione w domu po pachy, a którzy to mężczyźni rzadko kiedy chcą zrobić coś miłego od siebie. A zaręczyny to dla nich zawracajdupstwo, ale obiad pod gębę mieć podstawiony i uprane gacie to już dobrze. Facet, który ma w dupie oświadczenie ci sie, jeśli wie, że to dla ciebie istotne, ma w dupie ciebie całą. Umówmy się. Uczymy mężczyzn, że mogą dawać od siebie absolutne minimum i są za to całowani po rączkach. To jak moja koleżanka, który broni swojego faceta, który nie kupuje jej kwiatów i przez 12 lat związku dostała je RAZ, bo przecież są drogie a zaraz więdną, a który to lata co drugi weekend do kumpla na piwsko z dwoma czteropakami. Na to już nie szkoda.

Kinder567 pisze: ↑pn wrz 16, 2024 10:14 pm Ciekawe jest to, że w internecie na forach czy w różnego rodzaju komentarzach wszystkie kobiety są takie niezależne i „szanują się” wszystkie też natrafiły na idealnych mężów, którzy je wspierają i jest codzienna sielanka. Ciekawe, bo jakoś nie widzę tego na codzień wśród dalszych lub bliższych znajomych, szczególnie po liczbie rozwodów.
Nie wierzę w takie internetowe wywody, dlatego warto słuchać swojego serca i rozumu. Mieć też empatię w stosunku do mężczyzn, bo większość z nich nie potrafi wyrażać emocji albo boi się robić plany.
Może faktycznie, drogie komentujące, trafiłyście na mężczyzn którzy was nie szanowali, o ile zaręczyny oznaczają szacunek.
Dla mnie szacunek to też empatia do drugiej osoby i próba zrozumienia jej zachowań. Jeżeli dwie osoby się kochają, ale jedna z jakiegoś powodu nie chce przechodzić przez szopkę związaną ze ślubem czy zaręczynami, to nie znaczy że to ma być koniec związku. Chyba że ważniejsza jest biała sukienka i pierścionek niż zwykłe codzienne zycie z tą osobą. Bo tak naprawdę tyle to zmienia - że dostaniesz pierścionek i ubierzesz sukienkę. A do koleżanki, która już po roku była po ślubie z nowym mężczyzną - chyba bardzo Ci się spieszyło, nieważne z kim, ważne by byl ślub!

Magdalena980 pisze: ↑ndz wrz 15, 2024 10:15 pm Cześć dziewczyny, proszę o poradę bo sama nie wiem co mam myśleć.

Jestem w długim związku - 11 letnim. Poznaliśmy się w czasach liceum, przez co razem dorastaliśmy - studia, wyprowadzka od rodziców itd.. Nasz związek nie zawsze był idealny, ale od jakiś 5 lat układa nam się i jesteśmy szczęśliwi.

Jakiś czas temu wkroczyłam w ten wiek, w którym wszyscy biorą śluby, zaręczają się. Początkowo nie czułam żadnej presji. Jednak znajomi, rodzina powoli zaczęli to wywoływać. Nie jestem tradycjonalistką, jednak nie chciałabym brać ślubu w wieku +35 lat i mój partner jest tego świadomy. Może to przez presję, ale ostatnio zaczęłam badać temat, podpytywać i mam wrażenie, że on o tym zupełnie nie myśli i będę czekać jeszcze kilka lat na zaręczyny.

Gdy za dzieciaka oglądałam filmy gdzie zdesperowane kobiety domagają się zaręczyn, śmiałam się z tego. Teraz boje się, że to ja będę taką desperatką.

Ślub jest dla mnie ważny. Marzę o tym dniu i przygotowaniach do niego. Boje się, że pozostając w związku nie spełnię tego marzenia.
Jednocześnie nie wyobrażam sobie zmusić/nakierować mojego partnera do oświadczyn. Zawsze marzyłam o tym momencie i wiem, że takie coś popsuje wszystko.

Może moje marzenia są głupie i dziecinne, proszę nie oceniajcie tego.

Kolejnym problemem jest to, że mimo długiego stażu związku nie mamy żadnych przyszłościowych rozmów ani planów. Gdy próbuje porozmawiać na poważnie, zadaje jakieś pytanie typu: „ile chciałbyś mieć dzieci?” Słyszę: nie wiem. Z jego inicjatywy nie wychodzą żadne propozycje planów - wszystko ogarniam ja.

Interesuje mnie Wasze zdanie - co uważacie i co byście zrobiły na moim miejscu?