Rzeczy czy zdania które zrozumieliście dopiero z czasem

Rzeka.chaosu pisze: ↑wt lis 04, 2025 2:34 pm A skąd wiesz, co oddałam? To nie były stare rzeczy tylko za małe już na mnie np. spodnie Levis czy Wrangler, potrzebne w tym czasie swetry, kurtki, na mnie za małe. Rzeczy, które często były nowe lub jak nowe. Nie poczuczaj, bo naprawdę nie znasz sytuacji.

Tak samo rzeczy dla dzieci - nigdy nie oddaję ani niekompletnych ani zużytych. Od tego mam kontenery na ubrania i zabawki, z których regularnie korzystam.

Pouczanie innych bez wiedzy o sytuacji to brak kultury. Tym bardziej wrzucanie wszystkich do jednego wora.

Piegusek pisze: ↑pt lis 14, 2025 10:37 am A wracając jeszcze do głównego tematu - zrozumiałam po epizodzie mieszkania kilka miesięcy w najnowszej Polsce że mentalnie nasz kraj wcale nie jest taki, jakim chcielibyśmy go widzieć.
Jest WIELE rzeczy, które mnie wkurzają - ale przede wszystkim bieda. Od 30 lat ta sama je*ana bieda.
Sama jestem z prowincji, tzw. Polski C i widzę to jak na dłoni. Pamiętam swoje dzieciństwo, gdzie jedna markowa droga zabawka, jakaś oryginalna Barbie czy Furry czyniło Cię kimś wyjątkowym w grupie dzieci - dotykało się jej jak jakiejś relikwi. Gdzie informacja, że ktoś wyjeżdżał z rodziną na urlop do Włoch czy Hiszpanii brzmiała wtedy tak abstrakcyjnie, wzbudzała emocje i spotykała się od razu ze złośliwymi komentarzami, jadem, zawiścią.
I ta prowincja się nie zmieniła. Ona jest najbardziej zaniedbana i na niej żyje się źle, bardzo źle!

Wg mojej obserwacji jw demografii Polski są pewne mocno uprzywilejowane grupy społeczne i to te grupy najgłośniej krzyczą, że w Polsce jest super dobrze, jesteśmy rozwinięci, wspaniale się zarabia, gospodarka jest cudowna, a reszta to malkontenci i narzekacze. I większość ludzi taki wynosi obraz, widząc centra miast i rosnącą ilość zagranicznych gości.

Okej, jak masz 30 lat, urodziłeś sie w dużym mieście w rodzinie o dobrym statusie materialnym, zdobyłeś dobre wyksztalcenie, budowałeś karierę i pozycję, latasz sobie na wakacje za granicę i kupiles wlasny dom/mieszkanie, to Twoje życie na pewno jest spoko.

Ale wyjechawszy spory kawałek poza Warszafkę, Gdańsk, Kraków, jadąc w pola i lasy, natrafiasz na małe senne miasteczka i wioski, w których też mieszkają ludzie.
Tam praca to tylko najniższa krajowa, lokalny rynek pracy to albo Januszex z mercedesem i armią jełopów na UZ i reszta pod stołem, albo globalny gigant zatrudniający do roboty fizycznej na trzy zmiany. Tam w blokach i chałupach siedzą ludzie, często starsi, niepełnosprawni, i patrzą się w telewizor, na 2-3k emeryturach. W ogóle sprawdźcie ile ludzie, którzy przepracowali XY lat dostają w Polsce emerytury, renty. Te śmieszne kwoty to jakaś farsa. Dla nich to życie też jest farsą, bo widzą drożyznę, widzą jak ciężko dostać sie do lekarza (na wioskach oprócz internisty i pediatry zazwyczaj nic nie ma), a ich przykra sytuacja jest bez wyjścia.
Na takich wioskach i miasteczkach najbardziej widać układy i powiązania - męska linia lokalnych baronów zarabia po 20-30k brutto w spółkach na dziwnych stanowiskach, a reszta wioski na pracę za godziwą kasę to może sobie co najwyżej popatrzeć.
W lokalnym Urzędzie Pracy pani rozłoży ręce - może jedynie zapisać cię na Kurs Obsługi Windowsa, kurs C,D+E (żebyś wyjechał) albo wspólnie poszukacie ofert pracy EURES - w sortowni śmieci albo pakowania pieczarek w Holandii czy Niemczech, za najniższą niemiecką krajową (żebyś też wyjechał).
Większość zwykłych Grażynek po 40 marzy o ciepłym etaciku w urzędzie powiatowym za 6k brutto, ale tylko nielicznej grupce się to udaje, często wciągają dalej swoje siostry i córki.

Polska jest jak taka wielka monumentalna postać - która od frontu jest błyszcząca, kolorowa i pięknie pomalowana, ale jak zajdziesz od drugiej strony, to widzisz, że druga strona to zwykły karton i jest niedomalowana: wszędzie wystają pakuły słomy, a środek to napchane śmieci. Właściwie to nie jest tym czym się wydaje.

Sookie pisze: ↑pt lis 14, 2025 1:36 pm Całkowicie się z tym zgadzam i pracownicy socjalni, opieki zdrowotnej, środowiskowej to widzą- w Polsce bardzo rozwarstwia się społeczeństwo, jest więcej bogatych i więcej biedy.

Piegusek pisze: ↑pt lis 14, 2025 1:54 pm Z drugiej strony w Polsce jak na Ukrainie, jest MNÓSTWO przekrętów finansowych, bardzo mętnej narracji, defraudowania pieniędzy - nikt nie protestuje, wszyscy się przyzwyczaili do przekrętów.
I w skali mikro, jak lokalny polityk przepalający państwowe środki na swoje zachcianki, i w skali ogromnego dofinansowania propagandy w TVP czy przekrętów covidowych..

Tak są grupy TURBOuprzywilejowane, vide: ex-mundurowi z emeryturą w wieku 38 lat? XDdd z mieszkaniami z pracy? I te kasty siorbią pieniądze - zdrowe rumiane konie przestają pracować i dłużej żyją sobie wesoło na koszt podatników, niż pracują, co jest moim zdaniem jeszcze większą farsą niż 800+ (do ktorego tez mozna miec zastrzeżenia, ale jednak nie jest to aż takim przekrętem jak to).

Sookie pisze: ↑pt lis 14, 2025 2:11 pm Jest i kolejne podobieństwo jest takie, że ludzie się do tego mocno przyzwyczaili.
Żyjemy teraz w specyficznym okresie, bo znam ludzi, którzy naprawdę dobrze żyją, bo dostali różne nieruchomości. A przykłady są ciekawe - babcia sprzedała pole i dała kasę wnuczce. Albo dziadek w latach 90-tych był zwolniony z państwowego zakładu pracy i w ramach odprawy dostał działkę Rodo i działkę letniskową z domkiem i doczekał się własnościowego mieszkania - wszystko przepisał na wnuka. Inny kolega kupił mieszkanie, bo mama sprzedała to, które wykupiła w latach 2000 w czasie prywatyzacji za jakieś śmieszne grosze. Nie da się porównać takich sytuacji do osoby, która nawet ma dobrą pracę w mieście, ale nie ma mieszkania, a wynajem jest, jaki jest.

Sookie pisze: ↑pt lis 14, 2025 1:35 pm Jeśli te rzeczy były takie super, to dlaczego ich sobie nie zostawiłaś? Mogłaś w nich chodzić do końca, a za zaoszczędzone na nowe ubrania pieniądze kupić coś osobie potrzebującej. Były za małe czy niemodne? Czyli jednak niepotrzebne i ci zawadzały? A czemu nie podjęłaś wysiłku sprzedaży na vinted, a uzyskane w ten sposób pieniądze, mogłabyś przeznaczyć np.na buty zimowe albo nową bieliznę dla osoby potrzebującej - dokładnie to, czego chciała i czegopotrzebowała, zamiast przypadkowych rzeczy?
Ok, ludzie oddają swoje ubrania i nawet te w dobrym stanie nie są pomocą, tylko recyklingiem. Można oddać, ale dla mnie brakiem kultury jest oczekiwanie wdzięczności za to, że pozbyło się czegoś zbędnego, co zawadzało w domu.

PrzemoKondratowicz pisze: ↑pt lis 14, 2025 4:41 pm
Jeśli chodzi o przyjaciół których utraciłem to przypadkiem zdemaskowaniem zdradzającego gościa. Takim był przyjacielem że mi nie mówił że ma kogoś na boku, a mnie nie interesowało co robi wieczorami. Powiedział że się ze mną widział a nie widział więc uznałem że nie będę klamac tylko powiedziałem że wcale się nie widzieliśmy tego wieczoru. I gówno wybiło i poszło na mnie, jedna strona myślała że kryje drugą że nie mówię wszystkiego i miała mi to za złe a druga uznała że nie kryje jej wcale. Ogólnie jakieś dramy związkowe.

Sookie pisze: ↑pt lis 14, 2025 1:35 pm Jeśli te rzeczy były takie super, to dlaczego ich sobie nie zostawiłaś? Mogłaś w nich chodzić do końca, a za zaoszczędzone na nowe ubrania pieniądze kupić coś osobie potrzebującej. Były za małe czy niemodne? Czyli jednak niepotrzebne i ci zawadzały? A czemu nie podjęłaś wysiłku sprzedaży na vinted, a uzyskane w ten sposób pieniądze, mogłabyś przeznaczyć np.na buty zimowe albo nową bieliznę dla osoby potrzebującej - dokładnie to, czego chciała i czegopotrzebowała, zamiast przypadkowych rzeczy?
Ok, ludzie oddają swoje ubrania i nawet te w dobrym stanie nie są pomocą, tylko recyklingiem. Można oddać, ale dla mnie brakiem kultury jest oczekiwanie wdzięczności za to, że pozbyło się czegoś zbędnego, co zawadzało w domu.

PEONIA pisze: ↑pt sty 31, 2025 9:28 pm 3. Nie wszystko zależy od Ciebie - serio, zawsze byłam zdania sky is the limit, możesz wszystko, wystarczy ciężko pracować i się starać. Nie. I nie mówię tu o wyuczonej bezradności czy rezygnacji ale serio dotarło do mnie na ile rzeczy nie mamy wpływu i mimo starań nie zmienimy tego...

123wiosna123 pisze: ↑pt lis 14, 2025 8:24 pm Rzeczy ktore zrozumiałam dopiero z czasem to takie ze nie istnieje coś takiego jak możesz wszystko, wszystko jeszcze przed tobą, jak nie teraz to beda inne szanse. Na niektóre rzeczy i sytuacje niestety nie beda.

Katban pisze: ↑ndz lis 16, 2025 6:35 pm Rzeczy które zrozumiałam dopiero z czasem - stan na moje obecne 31 lat:
[...]
3. Wygląd ma znaczenie i to większy, niż ktokolwiek będzie w stanie to przyznać oficjalnie.

Piegusek pisze: ↑pn lis 17, 2025 11:31 am 100% !
Atrakcyjny wygląd to właściwie aktualnie NAJWAŻNIEJSZA rzecz w rozumieniu narzędzia społecznego, ale ludzie rzadko potrafią się do tego przyznać - więcej energii przeznaczają na wyparcie.
Najgorsze, że robią to nawet psycholodzy, do których trafiają ludzie zakompleksieni, albo z rzeczywistymi powodami, dla których "nie wiedzie im się w życiu" - nie wiem, brzydkie rysy i wielki krzywy nos u kobiety, niski wzrost u faceta.
Psycholodzy bardzo często atakują frazesami o "kochaniu siebie, o tym zeby odpuscic to wlasciwa osoba sie znajdzie".
A juz szczytem jest "a to moze pan/pani ich odrzuca swoim charakterem / negatywną aurą?" w momencie gdy nie zdążyli się nawet odezwac, a ktos ich odrzucił po samym zdjęciu.
Gashlighting na pełnej 100%

Dowodem, że masowo wypiera się znaczenie urody, jest fakt, że nie ma przykład systemowej pomocy dla dzieci i ludzi, ktorymi loteria genetyczna wyrządziła krzywdę (bo tak trzeba to nazwać), nie leczy się na NFZ kosmetycznych schorzeń, które mogą nieodwracalnie zepsuć wygląd i rzutować negatywnie na resztę życia.
Chociażby w Polsce ortodoncja jest refundowana TYLKO do 13rż., jakieś leczenie trądziku, laserowe leczenie zmian skórnych TYLKO prywatnie. Można by tak wymieniać i wymieniać...

Mam taką teorię, że ludzie nie radzą sobie wewnętrznie z 3. rzeczami:

- po pierwsze, że wygląd jest właśnie tak istotny i zależy od niego wszystko - znalezienie partnera/miłości i utrzymanie związku, znalezienie pracy, bycie popularnym, chcianym w grupie, posiadanie magnetyzmu, uroku osobistego i skupianie na sobie pozytywnej uwagi, itd...;

- po drugie, że sami znajdują się gdzieś na osi spektrum, i najczęściej nie są tak atrakcyjni, jak by sobie życzyli i to ich wkurza;

- po trzecie, że jednak obojętnie czego by nie mówić, WSZYSCY oceniamy ludzi po 1. wrażeniu.
Dalej wielu ludzi nie potrafi się do tego przyznać.
Czasem "resting bitch face", wada zgryzu, brzydki nos jest w stanie zaszufladkowac i zniechęcić otoczenie doslownie za nic. A czasem piękna twarz i ładna figura jest w stanie przepchać niekoniecznie mądrego czy dobrego człowieka bardzo wysoko.

majsterklepka2025 pisze: ↑wt lis 18, 2025 10:41 am Natomiast wg badań i mojej obserwacji najtrwalsze są związki ludzi o przeciętnej, na podobnym poziomie urodzie.
Ludzie piękni będą kuszeni do zdradzania z uwagi na zainteresowanie innych, są też bardziej sfokusowani na swojej atrakcyjności niż na dbaniu o partnera/partnerkę.
Ludzie bardziej atrakcyjni od swoich partnerów - to samo.

Dlatego jak spojrzymy na piękne i przystojnych aktorów, piosenkarki itp. to mało kto ma udane życie osobiste.

Bycie piękna czy wysokim na pewno pomaga w życiu, ale nie przesadzalbym że to aż taki determinant życiowy. Chyba że ktoś jest po prostu szpetny - ale wciąż może coś zrobić żeby zadbać o urodę. Może też na przykład schudnąć jeśli jest gruby.