laguna pisze: ↑ndz lut 19, 2023 2:18 am
Muffin_the_Puffin pisze: ↑wt lis 01, 2022 10:37 am
Napisałam właśnie w wątku Wandy o tym, że obecnie rodzice są zdani sami na siebie i są osamotnieni. Mam takie obserwacje w swoim otoczeniu. Ale chciałabym zapytać jak to u was jest mamusie. Czy ktoś wam pomaga? Czy jak macie coś do załatwienia i nie możecie wziąć dziecka, to macie z kim je zostawic? Czy znajomi się od was oddalili odkąd pojawiło się dziecko?
Ja już prawie nie mam starych znajomych. Ale w ch miejsce pojawili się nowi" głównie rodzice z dziećmi w podobnym wieku i raczej rozmowy internetowe niż spotkania na żywo. No chyba że gdzieś w kinie, Kinder party czy przedszkolu. My praktycznie jesteśmy zdani na siebie. Dziadek to wnuków nie zauważa.. czasem zastananawiamy się czy jakbyśmy przyszli z innymi to by je rozpoznał. Babcia 2 ma nowego faceta i skupiona jest na nim remontach i rolnictwie. A tak truła nam d... że chce mieć wnuki i jak to jej nie interesuje że nam nie wychodzi. Widuje je tylko jak do niej pojedziemy. No i jest moja mama. Już dawno po 70 ,która kocha dzieciaki i nigdy się ode mnie nie odwróciła , a po porodzie niezłe miałam jazdy. Czasem zostawiamy dzieci na dwie godziny ,.moze trzy- nie wiecej albo przyjezdza do mnie i jest z nkmi caly dzień.Generalnie na poczatku było mi bardzo przykro że nikt z rodziny męża nie odwiedza dzieci, czy ich nie zauważa, nie bawi się z nimi. Jest takie powiedzenie że do wychowania dzieci potrzeba jest cała wioska a tu tego zaangażowania z ich strony mi zabraklo. Swoje przecierpiałam i już się nie przejmuje i nie zabiegam o ich atencję.
Rodzina ze strony mojego partnera też w ogóle się nie interesuje dzieckiem. Jest mi z tego powodu przykro, ale tak jakby ja odwdzięczę im się tym samym. Babcia dziecka ze strony partnera to nawet trudno nazwać babcią. Jak byłam w końcówce ciąży, to zawołała pośrednika, żeby sprzedać dom, a koniec końców dziecko mając 10 miesięcy mieszkało już w „naszym” mieszkaniu, co prawda wynajmowanym, ale co zrobić. Dom był duży dwupiętrowy. Żeby nie było mój partner też był właścicielem mieszkania. Ja ogólnie od początku zauważyłam, że jego matce dzieci przeszkadzają, a dokładnie chodzi o sam moment, gdy jej przekazywaliśmy informacje o ciąży, to było po zjedzeniu obiadu (który sama musiałam zrobić mimo mdłości, bo królowa w wieku wtedy 65 lat chce leżeć i pachnieć, nie ma czasu na tak przyziemne rzeczy jak robienie obiadu, dodam tylko, że jest na emeryturze) i słuchajcie jak się dowiedziała o ciąży to dostała sinych ust, zaczęły jej nerwowo drgać i ogólnie tak jakby trząść się zaczęła. Powiedziała tylko coś w stylu „to fajnie” wstała i wyszła. Potem słyszałam jak mnie obgadywała do koleżanki, że ja jej się nie spytałam o to czy mogę zajść w ciążę. Ogólnie chore xD ja przypadkiem usłyszałam tą rozmowę, bo oczywiście szykowałam obiad, który „teściowa
” zresztą zjadła (nie ma czasu gotować, płoty wymagają czasu). Udałam, że nie słyszałam, ale zaczęłam przy obiedzie temat, że rozejrzę się za mieszkaniem, to obruszyła się, że niby duży dom i po co (bała się, że syna zabiorę, który płacił rachunki przez wiele lat po śmierci swojego taty). Ogólnie teściowej przeszkadzałam i całą ciąże była dla mnie niemiła, ale tylko wtedy gdy mój partner nie słyszał. Książkę mogłabym napisać o jej zachowaniach. Jak dziecko się urodziło, to też nie pomagała, nawet nigdy pampersa nie zmieniła. Chociaż ja tego od niej nie wymagam. Wszyscy mi mówili super babcia zajmie się dzieckiem, a Ty będziesz mogła wrócić do pracy. Oni chyba nie wiedzieli co mówią xD Jak urodziłam to nawet gratulacji mi nie wysłała w smsie ani żadnego telefonu. Dodam, że mieszkaliśmy w tym samym domu. Odkąd mieszkamy osobno to do nas przyszła tylko raz i to ma dwie godzinki, a mieszkamy tu już dobre 1,5 roku. Kurtyna
i ze nie widzą akcji serca… ale może jeszcze akcja serca być, mam leżeć i nic nie robić (a nie jest to możliwe w tej sytuacji z mężem i jeszcze 1,5 roczne dziecko…) mąż wie tylko tyle, że plamiłam i ze to może ustać i będzie ok…
i ze nie widzą akcji serca… ale może jeszcze akcja serca być, mam leżeć i nic nie robić (a nie jest to możliwe w tej sytuacji z mężem i jeszcze 1,5 roczne dziecko…) mąż wie tylko tyle, że plamiłam i ze to może ustać i będzie ok… 
Kup jej majteczki np. w pepco. Takie których nie będzie szkoda ci wyrzucić i niech siusia. 
” zresztą zjadła (nie ma czasu gotować, płoty wymagają czasu). Udałam, że nie słyszałam, ale zaczęłam przy obiedzie temat, że rozejrzę się za mieszkaniem, to obruszyła się, że niby duży dom i po co (bała się, że syna zabiorę, który płacił rachunki przez wiele lat po śmierci swojego taty). Ogólnie teściowej przeszkadzałam i całą ciąże była dla mnie niemiła, ale tylko wtedy gdy mój partner nie słyszał. Książkę mogłabym napisać o jej zachowaniach. Jak dziecko się urodziło, to też nie pomagała, nawet nigdy pampersa nie zmieniła. Chociaż ja tego od niej nie wymagam. Wszyscy mi mówili super babcia zajmie się dzieckiem, a Ty będziesz mogła wrócić do pracy. Oni chyba nie wiedzieli co mówią xD Jak urodziłam to nawet gratulacji mi nie wysłała w smsie ani żadnego telefonu. Dodam, że mieszkaliśmy w tym samym domu. Odkąd mieszkamy osobno to do nas przyszła tylko raz i to ma dwie godzinki, a mieszkamy tu już dobre 1,5 roku. Kurtyna
Ale jak razem, to trudno, jak nie ma się babci pod nosem. Mam koleza ki, które mają nianie, korzystaje weekendowo żeby wyjść do kina z mężem.